Jos Geysels en Michel De Bruyne zijn voorzitter en coördinator van Decenniumdoelen, een samenwerkings- verband tussen sociale bewegingen en armoedeorganisaties.
Op politiek vlak blijft de boodschap: punish the poor.” Dat zei de eregast van het Gentse filmfestival, regisseur Ken Loach. Al is België nog geen Groot-Brittannië, ook hier is van een armoede-exit geen sprake.
Uit de cijfers van de armoedebarometer (DM 5/10) blijkt dat de armoede in België en Vlaanderen de laatste jaren niet gedaald is. Erger, we gaan erop achteruit. In 2014 leefde 11 procent van de Vlamingen en bijna 12 procent van de kinderen in armoede. Zij voelen zich ook ongezond: sinds 2008 een stijging met 5 procentpunt. Europees bekeken bengelen de arme Belgen achteraan, samen met de Bulgaren. De werkzaamheidsgraad daalt voor laaggeschoolden tot bijna 52 procent, terwijl er voor hooggeschoolden een stijging is tot 84 procent. Amper de helft van de laaggeschoolden werkt, en hun vooruitzichten zijn bijzonder somber.
Eén op de drie eenoudergezinnen bevindt zich onder de armoedegrens. Onder hen ook mensen die werk hebben. Meer dan twee op de vijf personen met een migratiegeschiedenis geven aan dat ze het moeilijk hebben om rond te komen. In januari 2015 kondigde de federale regering aan dat ‘armoedebestrijding’ één van haar vijfentwintig prioriteiten zou zijn om “het aantal mensen met een armoederisico met 380.000 te laten dalen”. Van die daling is nog niets gerealiseerd.
De regering beloofde ook de sociale minima tot op de armoedegrens (1.085 euro voor een alleenstaande) te brengen. Ondanks enkele positieve maatregelen is de afstand tussen deze armoedegrens en het leefloon nog steeds 20 procent. In april verklaarde Elke Sleurs (N-VA), staatssecretaris voor Armoedebestrijding, dat deze verhoging van de minima op de onderhandelingstafel van de regering zou komen. Tijdens de begrotingsbesprekingen blijkt daar niets van terecht te zijn gekomen. Voorlopige cijfers wijzen uit dat er 160 miljoen bespaard zal worden op de welvaartsvastheid van de sociale minima. Begrijpe wie kan, discussiëren over een meerwaardebelasting en ondertussen mensen in armoede dwingen de gaten in de begroting te dichten. Zij krijgen een minwaardebelasting.
Ook de Vlaamse regering heeft (had?) duidelijke ambities. Kinderarmoede zou gehalveerd worden tegen 2020: van 8,2 naar 4,1 procent. Vandaag zitten we in een omgekeerde wereld: in plaats van een halvering zijn er de helft arme kinderen bijgekomen.
In een recent interview verklaarde minister Liesbeth Homans (N-VA) dat ze “een nieuwe koers heeft ingezet” omdat “met de oude recepten het armoedeprobleem niet structureel opgelost kan worden”. Maar ook bij die ‘nieuwe koers’ horen vraagtekens. De Vlaamse regering voorziet wel een stijging van het budget voor sociale woningbouw, maar ondertussen veroorzaken de energietaks en andere maatregelen een netto-inlevering voor mensen in armoede. De aangekondigde hervorming van de kinderbijslag geeft ook weinig hoop.
Homans heeft gelijk als ze zegt dat armoede bestrijden meer is dan financiële steun geven. Ze vergeet dat die steun nu al ondermaats is, dat die niet zal verbeteren en dat de lasten alsmaar zwaarder zullen worden. Hopelijk groeit het besef dat je de armoede niet bestrijdt door de armen te straffen.
Vandaag, op Werelddag van Verzet tegen Armoede, worden we in het rijke België geconfronteerd met ontstellende armoedecijfers en regeringen die hun doelstellingen niet serieus nemen. Ze streven naar evenwichten in hun begrotingen maar vergeten dat de samenleving uit balans geraakt.
Armoede structureel aanpakken kan. De voorstellen van sociale bewegingen en armoedeorganisaties zijn concreet en betaalbaar. Wat houdt de regeringen tegen om er werk van te maken?
Bron: De Morgen http://www.demorgen.be/opinie/armoede-structureel-aanpakken-het-kan-b3e0b5e4/