Nieuwe besparingen dreigen opnieuw gezinnen te treffen. Voor mensen die leven in of nabij armoede is elke besparing er één te veel. Wie binnen de regering armoede ‘au serieux’ neemt, moet dan ook eindelijk werk maken van een ernstig armoedebestrijdingsbeleid.
De komende weken moet de federale regering belangrijke beslissingen over werkbaar werk, sociale zekerheid, armoede, en fiscaliteit. Daarnaast moet ze een oplossing vinden voor het tekort. In sommige domeinen zoals gezondheid en sociale zekerheid, is er al te veel bespaard. Verder besparen is pijnlijk snijden.
Er is niet enkel de begroting, ook de hervorming van de sociale zekerheid en de bestrijding van armoede staan onder andere op de agenda.
Zeker rond armoede beloofde de federale regering verandering.
De federale regering communiceerde bij haar aantrede om de sociale minima te verhogen tot het niveau van de Europese armoedegrens. Een belofte waar we niets meer over horen, tenzij in verdoezelende zinnen die het hebben over ‘in de richting van’ in de plaats van ’tot’ de armoedegrens.
Ze beloofde ook plechtig om de welvaartsenveloppe voor sociale minima voor 100% te gebruiken. Deze werd echter bij de begrotingsopmaak voor 2017 beperkt tot 75%, wat neerkwam op een besparing van 160 miljoen euro! Als het gaat over mensen in armoede is het regeerakkoord voor deze regering enkel een vodje papier.
Nu de arme(re) gezinnen opnieuw confronteren met bijkomende besparingen zou onaanvaardbaar zijn op het moment dat de armoede dramatisch hoog blijft, de kinderarmoede blijft stijgen en op het moment dat de hoge inflatie, mede veroorzaakt door federale maatregelen, knaagt aan het huishoudbudget van elk gezin en vooral aan die van de laagste inkomens.
Hopelijk laat de federale regering zich niet inspireren door de Vlaamse regering. Deze besliste immers een nieuwe indexsprong op de kinderbijslag, die inging op 1 juli. Gezinnen in of nabij armoede gaan de vakantie in met minder. Over 2 jaar bespaart de Vlaamse regering zo meer dan 140 miljoen euro, die ze binnen twee jaar wil gebruiken voor de kinderbijslag. Terwijl alles duurder wordt is elke euro minder een ramp voor gezinnen in of nabij armoede. Zij kennen immers geen rampenfonds.
Mensen in of nabij armoede zijn dus meer dan besparingsmoe. Toch moeten zij vandaag opnieuw bang afwachten. Een koude zomer dreigt.
Als de federale regering het echt menens is met armoedebestrijding dan moet ze dit nu tonen door haar eigen doelstellingen serieus te nemen en door het eigen regeerakkoord uit te voeren:
- De besparing op de welvaartsvastheid corrigeren, dat zou al een kleine stap in de goede richting zijn. De minima tot de armoedegrens brengen is daarenboven meer dan nodig. Dit zijn stappen die moeten gezet worden. Maatregelen als het steunen van projectjes of het beslissen van zeer selectieve maatregelen klinken communicatief goed, maar leveren daarentegen structureel niets op. Armoedebestrijding vraagt ernstige maatregelen.Ter informatie. De armoedegrens ligt vandaag op €1.115 voor een alleenstaande, het leefloon op €885. €230 te weinig! Voor een koppel loopt dat tekort op tot bijna €500. Maar ook minimumpensioenen, werkloosheidsvergoedingen, inkomensgaranties voor ouderen, … zijn bijna even ver verwijderd van deze armoedegrens.
- Daarnaast kan de federale regering het zich niet veroorlovenhet begrotingstekortop te vullen met maatregelen die gezinnen in of nabij armoede extra treffen. Als er sociale correcties beslist worden, dan moeten correcties gezinnen uit de put helpen in de plaats van ze er dieper in te duwen. Sociale correcties zijn er immers om gezinnen vooruit te helpen. Nu blijven ze vaak beperkt tot een iets minder hoge extra factuur of zijn ze onbestaande.
Een regering die armoedebestrijding serieus neemt, zorgt dat gezinnen in of nabij armoede niet bang moeten afwachten. Integendeel, een regering die armoedebestrijding serieus neemt, komt haar eigen beloftes na.
Zo krijgen mensen die niet op vakantie kunnen gaan, toch nog een warme zomer.