Brussel, 5 oktober 2017
Open brief aan premier Charles Michel
Mijnheer de Eerste Minister,
Wellicht kent u de talloze rapporten, onderzoeksresultaten en studies die wijzen op veel te hoge armoedecijfers in België. Dan weet u dat ongeveer 15% van onze landgenoten leeft, of beter, moet overleven, met een inkomen onder de Europese armoedegrens en dat bovendien meer dan 20% van onze medeburgers de eindjes maar amper aan elkaar kan knopen. Over deze cijfers is er weinig of geen discussie, noch op maatschappelijk vlak noch op het politieke niveau.
En toch, als we de resultaten van tien jaar armoedebeleid bekijken, merken we dat de verschillende regeringen er in die periode niet in geslaagd zijn om de armoede terug te dringen. Ondanks internationale afspraken, regeerakkoorden, actieplannen en de aanstelling van bevoegde staatssecretarissen zijn de mensen in armoede er de laatste tien jaar niet op vooruit gegaan. Meer zelfs, de kinderarmoede is bijna verdubbeld.
Dat is even onbegrijpelijk als verontrustend.
Onbegrijpelijk omdat wij in een rijk land leven, waar de globale welvaart, ondanks de crisis van 2008, en het aantal euromiljonairs blijft stijgen. Verontrustend omdat we hoe langer hoe meer in een samenleving terechtkomen waar één vijfde van de mensen er eigenlijk niet meer bij hoort of het met de kruimels moet doen.
Wellicht daarom dat u, twee jaar geleden, in uw beleidsverklaring, benadrukte dat als ‘één Belg op zeven onder de armoedegrens leeft, niemand werkloos kan blijven bij deze vorm van uitsluiting’.
En toch moeten we vaststellen dat werkarme gezinnen verstoken blijven van mogelijkheden tot waardig werk. Jobs ( ‘job, jobs, jobs’ ) kunnen inderdaad mensen uit armoede tillen, maar ze bereiken de werkarme gezinnen niet of onvoldoende. Ook de sociale minima blijven, ondanks de duidelijke bepalingen in uw regeerakkoord, ver onder de armoedegrens hangen. En onze bezorgdheid blijft groeien, want de maatregelen aangekondigd in uw zomerakkoord tillen deze belofte grotendeels over uw regeringsperiode. Dus tot na de volgende verkiezingen. Daarenboven is vandaag de gezondheidsongelijkheid groter dan ooit. Ondanks de vele maatregelen is de toegang tot gezondheidszorg voor velen versmald. Mensen in en nabij armoede voelen zich en zijn ongezonder dan voorheen.
Mijnheer de Eerste Minister,
Op 16 mei 2007 beloofde Premier Yves Leterme om 2 miljard euro te investeren om de uitkeringen te verhogen, ze welvaartsvast te maken en het leefloon boven de Europese armoedegrens te tillen.
Op 26 juli 2017 kelderde Staatssecretaris voor armoedebestrijding Zuhal Demir elke hoop: “in de twee jaar die ons in deze regeerperiode nog resten, hebben we daar eenvoudigweg het geld niet voor”.
Tien jaar armoedebeleid ligt er tussen deze 2 verklaringen. Het contrast tussen de dagelijkse realiteit van armoede en de werkelijkheid van een groeiende economie kan niet groter zijn.
Dit contrast moet ook voor u schokkend zijn en u aanzetten tot actie.
Binnen enkele dagen is het 17 oktober, Werelddag van de strijd tegen armoede.
Weer zullen vele duizenden mensen in ons land manifesteren met de vraag eindelijk eens een structureel armoedebeleid te ontwikkelen. Vandaag hebben ze meer redenen dan ooit want de resultaten van 10 jaar armoedebeleid zijn ondermaats. De Vlaamse armoedeorganisaties, Netwerk tegen Armoede, Welzijnszorg, Samenlevingsopbouw Vlaanderen en Decenniumdoelen2017, spreken dan ook over schuldig verzuim van alle regeringen.
Op 10 oktober verwachten we van uw regering een duidelijk antwoord in uw beleidsverklaring. We verwachten sterke maatregelen die armoede daadwerkelijk verminderen, die waardig werk geven aan werkarmen en die de gezondheidsongelijkheid verkleinen.
Mensen in en nabij armoede hebben geen beloftes (meer) nodig, maar concrete maatregelen die armoede daadwerkelijk aanpakken.
Ze hebben niets aan regeringen die het overlaten aan de getijden van de economie en intussen werkloos aan de kant blijven staan.
Zij vragen en verdienen een daadkrachtig beleid van u.
Hoogachtend
Netwerk tegen Armoede,
Frederic Vanhauwaert, directeur
Welzijnszorg,
Koen Trappeniers, directeur
Samenlevingsopbouw Vlaanderen,
Dirk Masquillier, voorzitter
Decenniumdoelen2017,
Jos Geysels, voorzitter
MEER LAWAAI MAKEN AUB