Decenniumdoelen 2017, het platform dat negen armoedeorganisaties en sociale bewegingen verenigt, keek reikhalzend uit naar de Septemberverklaring van minister-president Kris Peeters. Als we het pact 2020 mogen geloven zou de Vlaamse regering immers voor een offensieve aanpak van de armoede gaan. Jammer genoeg laat de Septemberverkaring ons toch op onze honger zitten.
Enerzijds zijn we opgelucht dat, ondanks de nood aan besparingen, de inspanningen voor armoedebestrijding worden verder gezet. Het spreekt voor zich dat deze besparingen niet op de kap van de meest kwetsbare groepen gebeuren. Anderzijds zijn er net in tijden van crisis meer middelen nodig om de armoede terug te dringen. De economische crisis treft de zwaksten in onze samenleving immers het hardst. Daarom is er een gecoördineerd armoedebeleid nodig en dat is enkel mogelijk als de budgetten hiervoor verhoogd worden. Decenniumdoelen 2017 eist dan ook dat de inspanningen voor armoedebestrijding drastisch opgevoerd worden.
Er zijn echter ook positieve zaken te ontwaren. De Septemberverklaring maakt duidelijk dat deze regering geen sociaal bloedbad wil. Ze wil de zwakkeren in onze samenleving ontzien. Bovendien wil ze een investeringsregering zijn. De Septemberverklaring legt dan ook accenten op meer duurzame jobs in de sociale economie, activering op maat ook voor mensen die het verst staan van de arbeidsmarkt, uitvoeren van het grond- en pandendecreet, middelen voor huursubsidies en investeren in het welzijnsbeleid. Decenniumdoelen 2017 juicht dit toe.
Maar even belangrijk is wat er niet in de verklaring staat. Onderwijs, cultuurparticipatie, maximumfactuur in de zorg, schuldbemiddeling … worden niet vernoemd. Betekent dit dat op deze domeinen de zwakkeren de besparingen wel mee moeten dragen?
Wat ook niet vernoemd wordt zijn de concrete besparingsmaatregelen per beleidsdomein. Er zijn al verschillende ballonnen losgelaten, maar daar blijft het vandaag bij. Wij vrezen dan ook dat verschillende interessante projecten met een wezenlijke impact op de armoede getroffen zullen worden, en dan vooral de eerder facultatieve of experimentele projecten. Het steunpunt GOK is zo’n bedreigde soort. Terwijl het steunpunt juist armoede op school zichtbaar maakt én tegelijkertijd scholen en leerkrachten ondersteunt. Door lineaire besparingen dreigt veel waardevols verloren te gaan.
Met de Septemberverklaring belooft de Vlaamse regering de zwakkeren te ontzien. Maar dit engagement, dat we toejuichen, moet concreet vertaald worden. We willen het horen van elke minister. Morgen moet dit engagement concreet vertaald worden in alle beleidsplannen. Wij willen de ministers een armoedetoets aanbevelen die hen helpt bij het nemen van besparingsmaatregelen. Pas dan zal duidelijk blijken dat het nu eens een begroting is die mensen in armoede spaart.
Daniëlle Colsoul en Frederic Vanhauwaert namens ‘Decenniumdoelen 2017’
‘Decenniumdoelen 2017’ verenigt negen armoedeorganisaties en sociale bewegingen: Steunpunt Algemeen Welzijnswerk, Verbruikersateljee, ACW, Vlaams Netwerk van verenigingen waar armen het woord nemen, Socialistische Mutualiteiten en de socio-culturele verenigingen, Welzijnszorg, Vlaams Minderheden Centrum, Samenlevingsopbouw Vlaanderen, Cera.