Uit de vandaag bekend gemaakte kinderarmoedecijfers door Kind en Gezin blijkt, andermaal, dat de kinderarmoede blijft stijgen. Het aantal kinderen in armoede geboren steeg tijdens deze legislatuur van 11,38 tot 13,76 procent in 2017.
‘Kinderarmoede blijft een prioriteit’, herhaalt de Vlaamse regering bijna elk jaar. En Minister Homans herinnerde ons eraan dat ze op de afgesproken doelstelling ‘om de kinderarmoede te halveren’ mag afgerekend worden. Nu we de rekening maken blijkt dat het aantal kinderen in armoede blijft stijgen. Nochtans kondigde Homans in februari verleden jaar aan dat ‘de maatregelen van de Vlaamse en de federale regering efficiënt zijn en resultaten opleveren. Een echte trendbreuk met het verleden’. Tijdens het debat in het Vlaams parlement (mei 2017) herhaalde ze deze uitspraak: “Ja, ik hou vast aan die cijfers en die ambitie. Gaat dat makkelijk zijn? Neen”.
Nu we de rekening maken blijkt dat het aantal kinderen in armoede blijft stijgen.
Nochtans beweerde de Vlaamse regering in haar laatste septemberverklaring (2017) dat “dankzij de internationaal aantrekkende conjunctuur, maar ook dankzij het beleid van de Vlaamse en de federale Regering, onze economie bloeit” en dat daardoor ‘alle schepen hoger liggen. Een groeiende, bloeiende economie is goed voor iedereen, is goed voor alle Vlamingen.”
Ook de federale regering beklemtoont voortdurend de resultaten van haar ‘jobs, jobs, jobs’-beleid dat iedereen zal helpen om een behoorlijk inkomen te verwerven.
De cijfers van Kind en Gezin tonen een andere werkelijkheid. Een ander verhaal: veel mensen verdrinken in de miserie. Zij merken weinig of niets van het economisch ‘hoogtij’ : meer mensen zijn afhankelijk van de voedselbanken, meer mensen moeten een beroep doen op het leefloon, de wachtlijsten voor sociale woningen worden langer…. De economie bloeit en de mensen in armoede blijven bloeden. De grote slachtoffers zijn vandaag de kinderen. Zij zullen morgen deze armoede meesleuren in hun rugzak: hun armoede zal hun schoolcarrière, werkcarrière en pensioen bepalen. Kinderarmoede wordt diepe, lange armoede.
Kinderarmoede wordt diepe, lange armoede.
Kinderarmoede is te vermijden. De Vlaamse en federale regering moeten daarvoor hun beloftes nakomen. De federale regering heeft echter haar beloftes om de sociale minimum-uitkeringen te verhogen nooit nageleefd. Integendeel, tijdens de laatste begrotingscontroles zijn zelfs de middelen voor de welvaartsvastheid van de minima gebruikt voor andere doelen. Beloftes om alleenstaande ouders met kinderen te helpen zijn naar de prullenmand verhuisd.
De federale regering heeft jongeren en veel langdurige werklozen naar de armoede gestuurd. Het ‘jobs, jobs, jobs’-beleid werkt niet voor laaggeschoolden. Zij hebben geen reëel perspectief op ‘werkbaar werk’. Niet verwonderlijk dat bijna de helft van de werklozen onder de armoedegrens terechtkomt.
De energiefactuur en de huurprijzen zijn niet onder controle gebracht. Vlaanderen heeft haar bevoegdheden om energie- en huurlasten te beperken niet gebruikt. Sindsdien stijgen beiden tot wanhoop van veel huurders.